Cet été, quatre jeunes filles ont fait un tour d’Europe en hébergement gratuit via le Pasporta Servo.
Par Adèle CHRISTOPHE, administratrice de notre association.
Du 4 au 22 juillet 2024, j’ai entrepris avec mes trois amies Julia, Louise et Maya un voyage en train à travers quatre pays d’Europe : les Pays-Bas, le Danemark, la Pologne et l’Allemagne. Ces choix ainsi que ceux des villes dans lesquelles nous nous sommes rendues ont été guidés par nos envies bien sûr mais également par les différents aspects du mode de voyage que nous avons choisi :
Le premier a été d’utiliser un Pass Interrail (permettant de prendre des trains en Europe durant un nombre défini de jours), et donc d’utiliser le train comme moyen de transport. Nous souhaitions d’une part que notre voyage soit aussi peu néfaste que possible pour l’environnement, et de l’autre profiter des paysages, rebondissements et des rencontres que permettent ce mode de transport.
Le second a été de séjourner chez des espérantistes dans la quasi-totalité de nos destinations, par le biais de la plateforme Pasporta Servo qui met en relation des espérantistes cherchant l’hébergement avec des espérantistes qui en propose un. Nous avons toutes 4 appris la langue grâce à l’atelier espéranto mis en place dans notre lycée par Emmanuel Desbrières, puis au fil du chemin et des discussions avec nos hôtes.
Ĉi-somere, kvar junaj knabinoj ekskursis Eŭropon kun senpaga loĝado per Pasporta Servo.
de Adèle CHRISTOPHE, administrantino de nia asocio
De la 4-a ĝis la 22-a de julio 2024 mi entreprenis trajnvojaĝon kun miaj tri amikinoj Julia, Louise kaj Maya tra kvar eŭropaj landoj: Nederlando, Danio, Pollando kaj Germanio. Tiuj elektoj same kiel tiuj de la urboj kiujn ni vizitis estis gviditaj de niaj deziroj kaj ankaŭ de la diversaj aspektoj de la vojaĝmaniero kiun ni elektis :
La unua estis uzi Interrail Pass (permesante preni trajnojn en Eŭropo dum difinita nombro da tagoj), kio signifas uzi la trajnon kiel transportrimedon. Unuflanke, ni deziris ke nia vojaĝo estu kiel eble malpli noca por la medio, kaj aliflanke ĝui la pejzaĝojn, aventuretojn kaj renkontojn, kiujn tiu transportmaniero permesas/ebligas.
La dua estis resti ĉe esperantistoj en preskaŭ ĉiuj niaj cellokoj/vojceloj, per la platformo Pasporta Servo kiu kunligas esperantistojn serĉantajn gastigadon kun esperantistoj kiuj proponas ĝin. Ni ĉiuj kvar lernis la lingvon danke al la Esperanto-ateliero proponita en nia mezlernejo de Emmanuel Desbrières, kaj poste survoje, diskutante kun niaj gastigantoj.
Il y a évidemment une motivation financière au choix de Pasporta Servo : nous n’aurions pas pu partir ni aux mêmes endroits ni aussi longtemps si nous avions dû payer des auberges de jeunesses. Mais cela vient avant tout du sens que nous donnons au voyage : celui de rencontrer, d’interagir, de rentrer un peu plus en profondeur dans les lieux et cultures… dont la meilleure porte d’entrée est sans nul doute l’échange avec les gens qui y vivent.
Tous nos hôtes avaient une affection particulière pour l’endroit où ils habitaient, et souvent connaissaient bien son histoire tout autant que sa situation politique actuelle qu’ils ont pu nous partager. Ce fut par exemple le cas de nos premiers hôtes à Delft aux Pays-Bas, Bart et Maritta, qui nous ont fait découvrir le passé de la ville en même temps que celui du pays, de sa capitale puis de sa campagne en nous prêtant des vélos pour s’y promener. A Lódz en Pologne, ville chargée d’histoire tant par les restes de l’ancien ghetto juif qui s’y trouvait que par son passé industriel, les explications de notre hôte Zofia nous ont permis de mieux comprendre l’ambiance particulière de la ville et pour l’une d’entre nous d’aller visiter le musée de la gare de Radegast par laquelle sont passés de nombreux déportés durant la Shoah.
Evidente estas financa instigo por elekti Pasporta Servo : ni ne povintus iri nek al la samaj lokoj nek tiom longe se ni devintus pagi por junulargastejoj. Sed la ĉefa kialo estas la signifo kiun ni donas al vojaĝo : tiu de renkonti, interrilati, iom pli profundiĝi en lokojn kaj kulturojn… kies plej bona pordo sendube estas la interŝanĝo kun homoj kiujn tie loĝas.
Ĉiuj niaj gastigantoj havis propran amon por kie ili loĝis kaj ofte konis ĝian historion kaj ankaŭ ĝian nunan politikan situacion, kiun ili povis kundividi kun ni. Tio estis ekzemple la kazo de niaj unuaj gastigantoj en Delfto en Nederlando, Bart kaj Maritta, kiuj igis nin malkovri la pasintecon de la urbo samtempe ke tiu de la lando, ĝia ĉefurbo poste ĝia kamparo pruntedonante al ni biciklojn por promenadi tie. En Lodzo en Pollando – urbo plena de historio pro la restaĵoj de la iama juda geto kiu estis tie kaj pro ĝia industria pasinteco – la klarigoj de nia gastiganto Zofia permesis/ebligis al ni pli bone kompreni la specialan etoson de la urbo kaj por unu el ni viziti la muzeon de la stacidomo Radegast, tra kiu pasis multaj forportitoj dum la Ŝoao.
Cliquer pour agrandir – Alklaku por pligrandigi
Tous ont pu nous conseiller quant à l’utilisation des transports locaux – qui ne coulait pas toujours de source – ou encore sur les choses à faire selon nos aspirations, comme le meilleur endroit pour pique-niquer au bord du lac le plus proche lac à Berlin ou la visite de la petite ville de Leyde aux Pays-Bas, à laquelle nous n’aurions pas pensé sans cela.
Au delà des découvertes culturelles locales, ce mode de voyage nous a également immergées dans l’universalité de la culture espérantiste en discutant avec nos hôtes des raisons qui les avaient poussé.es à apprendre la langue et des rencontres et voyages qu’ils avaient faits par ce biais. C’était aussi un point d’accroche pour échanger avec des personnes rencontrées au hasard du voyage, curieuses de notre projet.
Ĉiuj povis konsili nin pri la uzo de loka transporto – kiu ne ĉiam estis simpla – aŭ pri aferoj farendaj laŭ niaj deziroj, kiel la plej bona loko por pikniki ĉe la bordo de la plej proksima lago en Berlino aŭ la vizito al la urbeto Leiden en Nederlando, pri kiu alie ni ne pensus.
Preter lokaj kulturaj malkovroj, tiu vojaĝmaniero ankaŭ enigis nin en la universalecon de la esperantista kulturo diskutante kun niaj gastigantoj pri la kialojn kiuj puŝis ilin lerni la lingvon kaj la renkontiĝojn kaj vojaĝojn kiujn ili faris. Ĝi ankaŭ estis « point d’accroche ? » por interagi kun homoj hazarde renkontitajn dum la vojaĝo, scivolemaj pri nia projekto.
Ce sont ces rencontres imprévues que nous avons par dessous tout appréciées, que ce soit deux néerlandaises qui nous ont aidées à comprendre quel bus prendre après l’annulation de notre train, un monsieur venu nous communiquer son amusement de nous voir jouer aux petits chevaux assises devant la gare, un allemand qui nous a récité un poème à l’improviste dans les rues de Hambourg ou un jeune polonais dans le train ravi de nous apprendre quelques mots de sa langue en échange de quelques uns dans la nôtre…
Nous avons appris de ce voyage l’importance de délaisser l’instinctive méfiance vis à vis l’étranger (décuplée par notre âge et genre) pour laisser, par la confiance et la curiosité, de la place pour les rencontres. Les mauvaises ont ainsi été très rares et les bonnes quasiment quotidiennes.
Tiujn neantaŭviditajn renkontojn ni antaŭ ĉio ŝatis : du nederlandanoj kiuj helpis nin kompreni kiun buson preni post la nuligo de nia trajno, sinjoro kiu venis dividi al ni sian amuziĝo vidante nin ludi etajn ĉevalojn sidante antaŭ la stacidomo, germano kiu deklamis al ni neatendite poemon en la stratoj de Hamburgo aŭ juna polo en la trajno kiu ĝojis instrui al ni kelkajn vortojn de sia lingvo kontraŭ kelkaj de la nia…
Ni lernis el tiu vojaĝo la gravecon forlasi la instinktan malfidon de fremduloj (pliigita de nia aĝo kaj sekso) por lasi, per fido kaj scivolemo, lokon por renkontiĝoj. La malbonaj estis tre maloftaj kaj la bonaj alvenis preskaŭ ĉiutage.
Quant à notre mode de transport, malgré les journées de voyage de plus de dix heures ponctuées de nombreux changements, les retards qui ont parfois décalé des trajets entiers, l’absence de places réservées dans certains trains plus remplis que prévus qui nous a poussé à côtoyer de près les strapontins, les travaux dans les gares qui annulaient des trains remplacés par des bus aux horaires bien différents, les heures d’attente assises sur le sol des gares; nous n’avons pas regretté notre choix. Chaque imprévu a renforcé notre capacité à s’adapter et à relativiser, les heures passées dans les trains ou les gares nous ont permis de réinvestir l’ennui pour le transformer en parties de jeux de sociétés, discussions, lecture ou encore création de chansons, et d’apprécier la beauté des gares comme celle de Gröningen en Allemagne et des paysages les grandes étendues d’eau que notre train traversait au Danemark.
Pri nia transportmaniero, malgraŭ la vojaĝtagoj de pli ol dek horoj punktitaj de multnombraj ŝanĝoj, la malfruoj kiuj kelkfoje malfruigis tutajn trajektojn, la manko de rezervitaj sidlokoj en kelkajn trajnoj pli plenaj ol atendite kiuj puŝis nin al kromseĝojn, la renovigadoj en la stacidomoj kiuj nuligis trajnojn anstataŭigitajn per busoj kun tre malsamaj horaroj, la horoj de atendado sidante sur la stacidomo; ni ne bedaŭris nian elekton. Ĉiu neantaŭvidita evento plifortigis nian kapablon adaptiĝi kaj meti aferojn en perspektivon, la horoj pasigitaj en trajnoj aŭ stacidomoj permesis al ni reinvesti enuon por transformi ĝin en tabulludoj, diskutoj, legado aŭ eĉ kreado de kantoj, kaj aprezi la belecon de stacioj kiel Gröningen en Germanujo kaj la pejzaĝoj de la grandaj akvoareoj kiujn nia trajno transiris en Danio.
Nous décidions souvent au jour le jour de ce que nous souhaitions faire ou visiter, parfois sur le moment même, à l’intersection entre deux rues. Aucun jour ne s’est ainsi ressemblé, nous sommes passées de la campagne néerlandaise à l’agitation et au charme ancien d’Amsterdam puis au futurisme de Rotterdam, du musée sur l’histoire de la Frise à Leeuwarden aux jardins botaniques puis au parc d’attraction de Copenhague, de l’ambiance lourde de Lódz à celle plus lumineuse et colorée de Berlin.
Nous avons ainsi forgé une amitié profonde, des souvenirs en tous genres et raccommodé un peu notre foi en l’Humanité qui, comme la beauté, se trouve bien souvent dans les yeux de celui ou celle qui la cherche.
Ni ofte decidis la tago mem kion ni deziris fari aŭ viziti, foje ĝuste tiam kaj tie, ĉe la intersekciĝo inter du stratoj. Neniuj du tagoj estis samaj, ni iris de la nederlanda kamparo al la bruego kaj malnova ĉarmo de Amsterdamo al la futurismo de Roterdamo, de la Frisa Historia Muzeo en Leeuwarden al la botanikaj ĝardenoj kaj poste al la amuzparko de Kopenhago, de la peza atmosfero de Lodzo al tiu pli hela kaj bunta de Berlino.
Ni tiel forĝis profundan amikecon, memorojn ĉiaspecajn kaj iom riparis/retrovis nian fidon al la Homaro, kiu, kiel la beleco, ofte troviĝas en la okuloj de tiuj kiuj ĝin serĉas.
Notre reportage sur Polarsteps !
Retrouvez ici nos commentaires illustrés jour par jour et la cartographie dynamique du voyage !
Nia raporto ĉe Polarsteps !
Bonvolu trovi ĉi tie niajn ciutagajn ilustritajn komentojn, kaj dinamikaj vojaĝmapon !